Context 361-374

Context 361

Όσο πιο πλατιά Ευρώπη… τόσο πιο ρηχή Ευρώπη. Το ερώτημα «διεύρυνση ή εμβάθυνση;» ετέθη πολλές φορές στην ιστορία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η σημερινή διεύρυνση έχει, όμως, το πρόσθετο βάρος της πρόσφατης φιλοπόλεμης στάσης των νέων εταίρων (των ίδιων προσώπων, δηλαδή, του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού, που τώρα έγιναν οι καλύτεροι πρέσβεις της Αμερικής).

      (Οι ‘8’, πριν από την φιλοπόλεμη δήλωσή τους, δεν μπήκαν στον κόπο ούτε τον προεδρεύοντα να ειδοποιήσουν. Και, βεβαίως, δεν είναι θέμα απλού σαβουάρ-βιβρ αυτό. Είναι θέμα προτεραιοτήτων. Και οι πολιτική γίνεται με συγκεκριμένες προτεραιότητες και όχι με έσχατες ευχές υπέρ ενός αφηρημένου μέλλοντος.)

      Η Ευρώπη των 25 είναι σαφώς μικρότερη από την Ευρώπη των 15 ως προς τα ζητήματα συνοχής, βούλησης και πολιτικής σημασίας. Έναντι της γηραιάς Αμερικής (δηλαδή έναντι του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ), η γηραιά Ευρώπη φαίνεται έτι γηραιότερη. Τα νέα μέλη, που έχουν την οικονομική ανάγκη της Ευρώπης, φοβούμενα μια νέα δορυφοροποίησή τους από ευρωπαϊκές δυνάμεις, γίνονται δορυφόροι του υπερατλαντικού πάτρωνα.

      Η επούλωση των τραυμάτων επιχειρείται να γίνει, τώρα, με την μοιρασιά του κατεδαφισμένου Ιράκ. Όμως, εδώ υπάρχουν η εξής αντιφάσεις: Όποιος σπεύσει, πληρώνει τα πιο πολλά απ’ την τσέπη του. Και, δεύτερον, όποιος σπεύσει, νομιμοποιεί τον άλλο, και άρα θέτει εαυτόν εκτός προνομιακής μοιρασιάς. Κανείς, λοιπόν, δεν βιάζεται. (Εκτός ίσως του ΝΑΤΟ, που έμεινε πάλι δίχως ρόλο!)

17/4/2003

Context 362

Σαν ο πόλεμος… και οι φωτιές να μη τους αφορούσαν. Σαν να μη συνέβη τίποτε τούτες δα τις μέρες. Σαν να μην ισοπεδώσανε μια ξένη χώρα. Περί άλλα συζητούσαν και χασκογελούσαν.

      Σαν ο Βρετανός, δηλαδή, να μην έστειλε 50.000 στρατεύματα σε μια μακρινή του χώρα. Σαν ο Πολωνός να μην έστειλε 250 στρατιώτες στο ίδιο μέτωπο. Σαν να μη παρείχαν όλοι τούτοι (που μαζευτήκανε μεσημεριάτικα στην αρχαία Στοά του Αττάλου, στην σκιά της Ακρόπολης) κάθε είδους στρατιωτικές διευκολύνσεις στην αμερικανική πολεμική υπερ-μηχανή. Σαν να μην υπάρχουν χιλιάδες νεκροί και ακρωτηριασμένοι, στο όνομα της πιο πολυδιαφημισμένης απελευθέρωσης ερειπίων. Σαν να τα κατάφεραν δηλαδή. (Ο δικός μας, ο αθεόφοβος, πιο δραματικά απ’ όλους τους άλλους, όταν τον συλλυπήθηκαν για το προχθεσινό δυστύχημα στα Τέμπη, έσκασε πλατύ χαμόγελο λες και άκουγε κάνα τρομερό ανέκδοτο!)

      Είπανε μεγάλα λόγια. Τίποτα, όμως, για την ταμπακέρα. (Αυτό η ελληνική προεδρία το θεωρεί κιόλας επιτυχία!) Πιάσανε στο στόμα τους ακόμη και τους αρχαίους Έλληνες και την δημοκρατία τους. Κάπου, λοιπόν, αφού το θέλετε, αναφέρει ο Θουκυδίδης την τεχνική να αλλοιώνονται οι σημασίες των λέξεων, ώστε να δικαιολογούνται οι πόλεμοι κι οι επιθέσεις (2^ο Βιβλίο). Μίλησαν έτσι για την αθηναϊκή δημοκρατία και τον χρυσό αιώνα του Περικλή. Και μίλησαν, στο περιθώριο, δειλά-δειλά, και για την ανοικοδόμηση και για το πλιάτσικο.

18/4/2003

 

Context 363

Η Κύπρος ως… μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (από την 1^η Μαΐου 2004) θα μπορεί, πλέον, να αποφασίζει ελευθέρως και ισοτίμως (τρόπος του λέγειν τώρα) και για την σχετική είσοδο της Τουρκίας. Δηλαδή η Κύπρος θα μπορεί να αποφασίζει ελευθέρως και ισοτίμως και για την τήρηση, ή μη, από την Τουρκία των κριτηρίων της Κοπεγχάγης και του ‘ευρωπαϊκού κεκτημένου’ (των ελευθεριών, δηλαδή, μετακίνησης και εγκατάστασης σε όλο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα και στο σύνολο της εδαφικής επικρατείας της Κυπριακής Δημοκρατίας – που ως γνωστόν περιλαμβάνει και το κατεχόμενο από τουρκικές δυνάμεις τμήμα, για το οποίο προσωρινώς, μόνον, ανεστάλη η εφαρμογή των ευρωπαϊκών συνθηκών). Μεταξύ των άλλων, θα αποφασίσει η Κύπρος και για την συμβατότητα του Σχεδίου Ανάν (που ακόμη επικαλείται ο κ. Σημίτης και το οποίο καταφανώς αντίκειται στο ‘ευρωπαϊκό κεκτημένο’).

      Ο τουρκικός όρος της λύσης του Κυπριακού ως προϋπόθεση για την ένταξη της Κύπρου μετατρέπεται, από την 1^η Μαΐου 2004, σε κυπριακό όρο της λύσης του Κυπριακού για την ένταξη της Τουρκίας.

      (Ο ρωμαϊκός θρίαμβος Σημίτη στην Κύπρο εστέφθη και από τις ταυτόχρονες ‘φιλελληνικές’ δηλώσεις του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών και τις σχετικές συστάσεις προς την Τουρκία. Είναι φανερό ότι οι (αντισυνταγματικές και διεθνώς παράνομες) ελληνικές στρατιωτικές διευκολύνσεις της Σούδας στον βρόμικο πόλεμο στο Ιράκ, σε συνάρτηση με την σχετική άρνηση της Τουρκίας, έπαιξαν τον ρόλο τους στην αλλαγή συμπεριφοράς των ΗΠΑ.)

22/4/2003

        

Context 364

Ο Σταυρός του Αλί… δεν έχει το σχήμα του σταυρού. Ο δωδεκάχρονος ιρακινός δεν έχει χέρια να σταυρώσουν ούτε παλάμες να καρφώσουν οι χριστιανοί σταυρωτές. Του τα απελευθέρωσαν με την βοήθεια όπλων ‘υψηλής και έξυπνης τεχνολογίας’. Σαν χριστιανοί που είναι οι απελευθερωτές, αποφάσισαν πως θα ήταν καλύτερα να μη χρησιμοποιήσουν σταυρό τούτη την φορά. Ο σταυρός είναι το σύμβολο της δικής τους θυσίας (δηλαδή της θυσίας ενός άλλου, διότι αυτοί ούτε ένα μπρέκφαστ στα, πολλαπλάσια του Σαντάμ, παλάτια της καλοπέρασής τους δεν θα θυσίαζαν).

      Ο Αλί, λοιπόν, στον Γολγοθά συνάντησε χιλιάδες ευρωπαίες μανάδες να του σκουπίζουν τον ιδρώτα και να οργανώνουν φιλανθρωπικές επιδείξεις μόδας για να απαλύνουν τον πόνο του με λίρες, ευρώ και πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις. Η αποενοχοποίηση αποδείχτηκε σκληρή για όλους τους συλλόγους κυριών της Γηραιάς Αλβιόνος και της λοιπής γηραιάς και νέας Ευρώπης.

      Μη φοβάστε, όμως, κυρίες της μετά θάνατον φιλανθρωπίας. Ο Αλί δεν θα μπορέσει να σας αγγίξει. Ο Αλί δεν θα μπορέσει να αγγίξει ό,τι τα καμάρια σας στην ηλικία των 12 λαχταρούν να αγγίξουν: το σαρκικό σκίρτημα της πρώτης νιότης. Τα χέρια και οι παλάμες του μελαψού Άραβα των ονείρων σας ταξιδεύουν μακριά από την ήσυχη συνείδησή σας. Ο Αλί είναι δικός σας, πιο νεκρός κι από νεκρός. 

    Όχι, ο Αλί δεν θα αναστηθεί να σας δικάσει. Κοιμηθείτε ήσυχοι/ες την νύχτα τούτη που ο Χριστός ξανασταυρώνεται!   

25/4/2003

Context 365

Ο αυριανισμός… θα αποτελέσει ερμηνευτικό κλειδί για τον ιστορικό του μέλλοντος που θα ασχοληθεί με τις δεκαετίες ΠΑΣΟΚ.

      Αν ο λαϊκισμός - ποπουλισμός αποτελεί φαινόμενο που υπερβαίνει τις εθνικές μας ιδιαιτερότητες, ο αυριανισμός σημαδεύει ορθά-κοφτά στο κέντρο, στον πυρήνα της πρόσφατής μας ιστορίας. Δεν πρόκειται εδώ, απλώς, για το γνωστό κοινωνιολογικό φαινόμενο του προσεταιρισμού των λαϊκών στρωμάτων, χωρίς σαφές σχέδιο και πολιτικό πρόγραμμα, ώστε να καταστεί δυνατή η αναρρίχηση νέων πατρώνων και νέων πελατών. Πρόκειται, περισσότερο, για ένα σύστημα ωμών συναλλαγών και εκβιασμών, από την αρχή μέχρι το τέλος. Το φαινόμενο αυτό παραπέμπει, ίσως, στα κατάλοιπα του κοτζαμπασισμού (ιδιάζοντος λεπτού και περίπλοκου ανατολικού συστήματος ισορροπίας ταυτόχρονης κυριαρχίας και υποτέλειας).

      Τίποτε απ’ όσα λέει ο διαχρονικός εκδότης της Αυριανής δεν είναι ψέμα. Υπήρξε ο ίδιος τακτικός συνομιλητής των περισσοτέρων από τους νυν κατηγορουμένους του. (Όταν η Αριστερά εγκαλούσε το ΠΑΣΟΚ επί αυριανισμώ, κανείς των σημερινών κατηγορουμένων δεν όρθωνε το ανάστημά του.)

      Είναι αλήθεια ότι τα πλείονα των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, βασιζόμενα μόνον και μόνον στις προνομιακές τους σχέσεις με την καθημερινή εξουσία, επλούτισαν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, προνομιακώς πληροφορούμενα και ειδικώς προαγόμενα.

      Όλα τα άλλα, αποτελούν πρωτοπάπειες ανοησίες!

8/5/2003

Context 366

Αστυνομική ασφυξία… έπνιξε την Κέρκυρα αυτές τις μέρες της Συνόδου. Λίγο η αστυνομική υπερ-παρουσία, λίγο η ένταση του πανηγυρισμών του ‘αιώνιου’ ποδοσφαιρικού αγώνα μάς θύμισαν μέρες χούντας (μέρες που η Ελλάδα στα γήπεδα εστέναζε, ενώ οι δρόμοι ντύνονταν στα μαύρα και χακί).

      (Η Ευρώπη σήμερα φοβάται και οχυρώνεται. Δεν καταφέρνει, για την ώρα, να προσδιορίσει το αίτιο του φόβου της. Θα είναι, ίσως, εκείνο το παλιό φάντασμα που εξακολουθεί να πλανάται πάνω της.)

      Αν στις σημερινές κρατικές δυνάμεις τάξεως και ασφαλείας συνυπολογίσουμε και τις παρεμφερείς υπηρεσίες ιδιωτικής αστυνόμευσης (ελαστικής ημι-απασχόλησης), θα καταλάβουμε, πρώτον, ποιο είναι το (προλεταριακό) επάγγελμα του μέλλοντος και, δεύτερον, ποιες αυστηρές συνθήκες θα περιβάλλουν τα υπόλοιπα.

      Είναι βέβαιον ότι τα παιδιά που ντύνονται την στολή του αστροναύτη καταμεσής της Λεωφόρου και οπλίζονται με τα (απαγορευμένα) χημικά δεν κυνηγούν απλώς φαντάσματα. Ανασφαλείς, σε μια κοινωνία απόλυτης ρευστότητας και αβεβαιότητας, οι νέοι/ες μας ρωτούν αγωνιωδώς πώς μπορούν να ενταχθούν στα σώματα ασφαλείας. Πρόκειται για μια διπλή υψηλή προτεραιότητα: τόσο για την νέα γενιά, όσο και για τους ισχυρούς (αν και ανασφαλείς) αποφασίζοντες την κατανομή των σχετικών δαπανών του δημόσιου προϋπολογισμού.

13/5/2003

Context 367

Χαρακτηριστικά Μπανανίας… προσλαμβάνει ο ευρύτερος αγροτικός τομέας.

      Μπανανίες ονομάσθηκαν οι λατινοαμερικανικές χώρες, που, για τις ανάγκες της Γιουνάιτεντ Φρουτ (σημερινής Τσικίτα), έπεφταν στα δίχτυα πραξικοπημάτων της αμερικανικής CIA. (Π.χ., πραξικόπημα στην Γουατεμάλα, το 1954, όταν εξαγγέλθηκε η κρατικοποίηση μεγάλων φυτειών μπανάνας της ως άνω εταιρείας. - Το 1971 γυρίσθηκε και η ταινία ‘Μπανάνες’ του Γούντυ Άλεν, με θέμα τις μπανανο-δημοκρατίες της Λατινικής Αμερικής.)

      Σήμερα, ουδεμίαν χρείαν πραξικοπημάτων έχομεν. Υπάρχει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), στον οποίο οικειοθελώς συμμετέχουμε και ο οποίος κυριαρχείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η πρόβλεψη είναι ότι, κατά την προσφιλή μέθοδο μεταφοράς πολιτικής ευθύνης από την εθνική κυβέρνηση προς τα ευρωπαϊκά όργανα, θα έχομε τα προσεχή χρόνια διαρκή μεταφορά πολιτικής ευθύνης από τα ευρωπαϊκά όργανα προς τον ΠΟΕ. Ο ΠΟΕ ήδη λαμβάνει (μπανανο-πραξικοπηματικώς) σημαντικές αποφάσεις απορύθμισης (deregulation) της αγροτικής οικονομίας, που απαγορεύουν στις οργανωμένες πολιτείες να έχουν πολλά-πολλά με τους αγρότες. Σημασία, λοιπόν, δεν έχει μόνον τι θα συζητήσουν σήμερα οι υπουργοί Γεωργίας, αλλά και επί ποίων θεμάτων, κατά την παγία τους τακτική, θα σιωπήσουν.

     (Παρεμπιπτόντως: Ο πιο σημαντικός εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Ευρώπης, σήμερα, είναι ο ‘πόλεμος της μπανάνας’.)

14/5/2003

Context 368

Η βιοποικιλότητα… αποτελεί απόφαση της παγκόσμιας συνδιάσκεψης του ΟΗΕ στο Ρίο, το 1992 (επιβεβαιωθείσα στην παγκόσμια συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στο Γιοχάνεσμπουργκ, το 2002). Η βιοποικιλότητα (ως πολιτική) διαρκεί μόνον όσο διαρκούν οι παγκόσμιες συνδιασκέψεις. Μετά πετιέται εις τον γνωστόν κάλαθον.

      Ένα από τα μεγάλα θέματα της παγκόσμιας γεωργίας (και του παγκόσμιου φυσικού περιβάλλοντος) (και που δεν συζητείται από ανίσχυρα όργανα, όπως η σύνοδος υπουργών της Ε.Ε.) είναι η δραματική μείωση της ποικιλίας των σπόρων, κατά είδος, και ο τεχνητός περιορισμός σε υβριδικούς σπόρους. Οι υβριδικοί αυτοί σπόροι παρέχονται μόνον από τις λίγες, τρεις ή τέσσερις, μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, π.χ. εταιρεία Mosanto, (συνοδευόμενοι από τα αντίστοιχα χημικά, που παράγονται από τις ίδιες πολυεθνικές εταιρείες). Ο αγρότης δεν έχει καμία δυνατότητα να ακολουθήσει τον παραδοσιακό τρόπο διατήρησης μέρους των σπόρων για την σπορά της επόμενης καλλιεργητικής περιόδου.

      Η συζήτηση για τον έλεγχο της παγκόσμιας γεωργίας από τρεις εταιρείες διεξάγεται στο περιθώριο των συνόδων. Μια τέτοια συζήτηση έγινε στο πλαίσιο της αντισυνόδου που οργάνωσε το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ (παρά την απουσία μεγάλου ακροατηρίου).

15/5/2003

Context 369

Η προληπτική περιβαλλοντική… πολιτική αποτελεί βασική διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών. Στο Ρίο, στις 13 Ιουνίου 1992 (γιορτάζουμε σήμερα τα ενδέκατα γενέθλια!), η μεγαλύτερη περιβαλλοντική διάσκεψη της ιστορίας διακήρυξε την αρχή της προφύλαξης έναντι ανεύθυνων συμπεριφορών που απειλούν το περιβάλλον. Η Διακήρυξη της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη λέει τα εξής, στο άρθρο 15: «Η προληπτική προσέγγιση θα τύχει ευρείας εφαρμογής από τα κράτη, ώστε να επιτευχθεί η προστασία του περιβάλλοντος. Όπου υφίσταται απειλή σοβαρής ή ανεπανόρθωτης ζημίας, η έλλειψη πλήρους επιστημονικής βεβαιότητας δεν θα χρησιμοποιείται ως αιτιολογία για την αναβολή λήψης δαπανηρών μέτρων.» (Αυτή είναι η μεγάλη απάντηση στους ανά τον κόσμο λαϊκιστές και βιομηχάνους που περιφρονούν κάθε οικολογική ευαισθησία, επικαλούμενοι την εγγενή αβεβαιότητα της οικολογικής πολυπλοκότητας.)

      Η διεξαγόμενη στον νομό μας, σήμερα, συζήτηση(;) για τον δακο-ανθρωπο-κτόνο (καρκινογόνο) αεροψεκασμό δεν περιποιεί καμιά τιμή στην εορτάζουσα διακήρυξη. Αν και δεν γνωρίζω τις βιοχημικές λεπτομέρειες του όλου ζητήματος, αρκούμαι στις ισχυρότατες ενδείξεις ανευθυνότητας (και καραμπινάτης παρατυπίας) των χειρισμών της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, ώστε να πάρω πολύ στα σοβαρά την αρχή της προφύλαξης.

13/6/2003

Context 370

Ο Κ. Π. Καβάφης… θα γιόρταζε φέτος τα 140 του χρόνια. Πέθανε στην Αλεξάνδρεια, που γεννήθηκε, που έζησε και που αγάπησε, πριν από ακριβώς 70 χρόνια.

      Κάποτε, νομίζοντας ότι θα μπορούσα να τον συναντήσω μέσα στις αραιές παιδικές μνήμες και τις αφηγήσεις της κοινής μας γενέτειρας, επιδιδόμουν στις συγκρίσεις. Ο ποιητής, όμως, δεν ήταν εκεί! Δεν υπήρξε ποτέ τυπικό κομμάτι της ελληνικής παροικίας. (Οι λόγιοι Αλεξανδρινοί – π.χ. ο Τσίρκας – τον υποτίμησαν ως παρακμιακό.)

      Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, επισκέφθηκα την λαϊκή γειτονιά του ποιητή, δίπλα στα χαμαιτυπεία. Κάποιος Αιγύπτιος πρόβαλε από ένα παράθυρο (κοντινού κρεοπωλείου) και μου υπέδειξε το σωστό σημείο για την φωτογραφία μου. Το ερειπωμένο και ετοιμόρροπο σπίτι δεν θα μπορούσε να ήταν αυτό που έψαχνα. Είχε, όμως, ξεθωριασμένη την επιγραφή: ‘Οικία Κωνσταντίνου Καβάφη (1863-1933)’. (Λίγο μετά ήρθε ο ρομαντικός Κωστής Μοσκώφ να το φροντίσει και να το μετατρέψει σε μικρό παλάτι του αιρετικού ελληνισμού της έσχατης μειοψηφίας που πέρασε από ’κεί.)

      Η ειρωνεία με τα χίλια της νοήματα δεν ήταν το ποιητικό είδος των αρχών του 20 αιώνα. Η καβαφική ειρωνεία δεν ταίριαζε στην βέβαιη (αποφατική ή καταγγελτική) νεωτερικότητα της εποχής. Ο Καβάφης ανακαλύπτεται σήμερα ως ένας προφήτης της παιγνιώδους μετανεωτερικότητας με τα άπειρα νοήματά της.

14/6/2003

Context 371

Η επιτυχημένη προεδρία… της Ελλάδας στην Ε.Ε. θα δώσει τον τόνο στην μακρά προεκλογική περίοδο που αρχίζει. Με νεοδημοκρατικά κριτήρια, το πασοκικό επιχείρημα είναι ασφαλές.

      Ο πρόσφατος πόλεμος πέρασε με τις λιγότερες ηθικές απώλειες για τους άρπαγες (αλλά και για τους υποκριτές), χάρη στην ελληνική διπλωματία. Η σε ελληνικό έδαφος σημαντικότατη στρατιωτική βάση της Σούδας παραχωρήθηκε άνευ όρων στην διάρκεια του πολέμου. Πρόταση, από πλευράς ευρωπαίου προεδρεύοντος υπουργού Εξωτερικών, προς τις ΗΠΑ, για συμμετοχή των ΗΠΑ (ως παρατηρητή) στα εσωτερικά της Ε.Ε., έγινε μόνον επί ελληνικής προεδρίας. Σύμφωνο ΗΠΑ – Ε.Ε. δικαστικής συνδρομής και (δυνητικής) έκδοσης κατηγορουμένων (με περιεχόμενο που ανοίγει πόρτες στους παγκόσμιους εκβιασμούς) υπογράφεται αυτές τις ημέρες, επί ελληνικής προεδρίας. Την προχθεσινή πολεμική προειδοποίηση εναντίον του Ιράν την έκανε όχι η Αμερική, αλλά η υπό ελληνική προεδρία Ευρώπη (χωρίς να μπει στον κόπο να ζητήσει εξηγήσεις για την απάτη περί των όπλων μαζικής καταστροφής).

      Η Ελλάδα μπορεί, πλέον, να στέκεται σαν ίση προς ίσους στην Ευρώπη. Το ότι κάλλιστα την ίδια δουλειά θα μπορούσε να την κάνει και το λιλιπούτειο Λουξεμβούργο ουδόλως απασχολεί. Το ότι όλα (ανεξαρτήτως μεγέθους και ηθικής) είναι ζήτημα λειτουργικότητας και (αφασικής) προσαρμοστικότητας (ακόμη και από πρώην χειριστές ‘κροτίδων’) επίσης δεν απασχολεί.

18/6/2003

Context 372

Στην σύνοδο της Θεσσαλονίκης… τα εκτός ατζέντας θέματα θα είναι πιο σημαντικά από τα εντός: Πόσο ‘ευρωπαϊκά’, για παράδειγμα, θα συμπεριφερθούν τα παλαιά 15 και τα νέα 10 μέλη, μετά την κρίση των ευρω-αμερικανικών σχέσεων; Πέραν των κοινών ανακοινώσεων, τι θα διαμειφθεί στους διαδρόμους; Πόσο (στο περιθώριο της συνόδου) θα πιεσθεί (από τον Παπανδρέου) η επίσης προσκεκλημένη σερβική πλευρά να αποδεχθεί ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου; Κλπ.

      Πρώην κομμουνιστικές χώρες μετέχουν για πρώτη φορά ισότιμα (αν και ακόμη χωρίς ψήφο) σε σύνοδο της Ε.Ε.. (Άραγε, στην αντισύνοδο των κομμουνιστικών κομμάτων, που οργανώνει το ΚΚΕ στην Θεσσαλονίκη, θα συζητηθεί το λεπτό θέμα; Πώς τόσο πολλοί πρώην κομμουνιστές σε τόσο λίγο διάστημα έγιναν τόσο αμερικανόφιλοι, ώστε να δυσπιστεί σύμπασα η ‘παλαιά Ευρώπη’; Τόσο ευμετάβλητη η κομμουνιστική ποιότητα;)

      Είναι βέβαιον ότι σ’ αυτό το νέο Κονσέρτο της Ευρώπης (για να θυμηθούμε τον 19^ο αιώνα των Μεγάλων Δυνάμεων και των διαδοχικών συνεδρίων τους) μετέχει δια αυτόκλητων βαλκάνιων και βόρειων εκπροσώπων της και η Αμερική. Ποιοι θα είναι οι αφανείς όροι της χρηματοδότησης (γερμανικαίς δαπάναις) των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης της Πολωνίας (και, αργότερα, της Βουλγαρίας);

      Δεν γνωρίζω αν τα χαμόγελα των ευρωπαίων ηγετών, στις αναμνηστικές φωτογραφίες, θα οφείλονται σε ειλικρινή αμηχανία;

19/6/2003

Context 373

Ο Νίκος Κοτζιάς… προσκεκλημένος της ‘Ε’, στον φιλόξενο χώρο του Καφέ Τέχνης, παρουσίασε προχθές το ομώνυμο βιβλίο του για την παγκοσμιοποίηση. Η παγκοσμιοποίηση, κατά τον Κοτζιά, είναι μια νέα ιστορική πραγματικότητα καταλαμβάνουσα τις πιο μύχιες πτυχές της καθημερινότητάς μας. Ο οποιοσδήποτε σχεδιασμός πρέπει να γίνεται στο πλαίσιο της υπαρκτής παγκοσμιοποίησης. Άλλως, υποκρύπτει εθελοτυφλία και απομονωτισμό. 

      Η παγκοσμιοποίηση, βεβαίως, δεν είναι μια εύκολη λέξη (αφού είναι φορτισμένη με πλήθος νοημάτων). Μπορούμε να ανιχνεύσουμε την παγκοσμιοποίηση σε χιλιάδες πράγματα που υπάρχουν γύρω μας (από τα καταναλωτικά προϊόντα μέχρι τις διαδικτυακές υπηρεσίες) και σε χιλιάδες πρωτόγνωρες εμπειρίες. Όμως, πρέπει, κατά την γνώμη μου, να κάνουμε πάντα την εξής χρήσιμη διάκριση: Υπάρχουν πράγματα που υπόκεινται στις επιταγές της παγκοσμιοποίησης και πράγματα που πεισματικά παραμένουν ερμητικά κλεισμένα στα όρια του έθνους-κράτους. Ο πόλεμος, παρά τις διακηρύξεις, όπως απέδειξε και το Ιράκ, παραμένει υπόθεση των εθνών-κρατών. (Εθνικές σημαίες υψώνονται στους ουρανοξύστες των εθνικών Ηνωμένων Πολιτειών, κατά την διάρκεια των πολεμικών τους επιχειρήσεων). Οι δε αποφασιστικές σύνοδοι κορυφής (π.χ. G8) θυμίζουν περισσότερο το (συνεδριακό) Κονσέρτο της Ευρώπης (των εθνικών Μεγάλων Δυνάμεων) του 19^ου αιώνα, παρά οτιδήποτε άλλο.

21/6/2003  

Context 374

Ο πολιτικός χουλιγκανισμός… (όπως και ο αθλητικός χουλιγκανισμός) αδειάζει τα γήπεδα. Οι ‘αναρχικοί’ είναι ένα κομμάτι του κινήματος, σου λεν. Δηλαδή, όταν ο (έτσι κι αλλιώς) χούλιγκαν – και σοσιαλιστής – Σολάνα εισηγείται την υποταγή στις ΗΠΑ, εμείς θα σπάμε τις βιτρίνες; Κι εκείνη η κρίσιμη μάζα, που προσπαθούμε να πάρουμε μαζί μας (μήπως κι αλλάξει τίποτα σ’ αυτό τον κόσμο), θα ψηφίζει εσαεί ‘Σολάνα και ξερό ψωμί’;

      Το κίνημα, αν δεν θέλει να γελοιοποιείται, πρέπει να πάρει θέση ενάντια στην τυφλή βία, όπως και σε κάθε είδους βία. Δεν συγκρίνω το σπάσιμο της βιτρίνας με τους χωρίς έλεος βομβαρδισμούς των λαών. Όμως, κάθε στοιχειώδης οργάνωση προϋποθέτει σαφή διαχωρισμό των ειρηνικών μέσων από τα πολεμικά μέσα. Τα πολεμικά μέσα, στο κάτω-κάτω, αναγορεύουν τις δυνάμεις καταστολής σε υπερασπιστές μιας κάποιας νομιμότητας. Την ώρα που εμείς θέλουμε να μιλήσουμε για την απόλυτη παρανομία, νάσου οι ‘αναρχικοί’ να σπάνε βιτρίνες και να αναδεικνύουν δευτερεύουσες νομιμότητες και παρανομίες. Και το κίνημα να σιωπά στο όνομα της απειλής του μεγαλύτερου εχθρού.

      Το σπουδαιότερο επιχείρημα για το τέλος: Κι ο Γιόσκα Φίσερ τέτοιος αναρχικός ήταν (έσπαγε βιτρίνες), μέχρι να γίνει κομμάτι του συστήματος. Κι έχω δει πάμπολλους ‘χειριστές κροτίδων’, που μετατράπηκαν σε αρνάκια του συστήματος, άμα τη αποκαταστάσει. 

24/6/2003